Building Change pleit voor meer beleidscoherentie: het brede Nederlandse beleid moet positief bijdragen aan de ontwikkeling van het mondiale zuiden en elkaar onderling niet tegenwerken. Niet uit puur eigenbelang – de rode lijn van de brief slaat de plank echt mis – maar op zoek naar een rechtvaardige en eerlijke wereld. In dat opzicht is het bijzonder dat de donderdag gepubliceerde beleidsbrief van minister Klever erg veel incoherenties bevat. Een viertal voorbeelden:
- Door de beleidsbrief heen roemt het kabinet het economisch potentieel van het Afrikaanse continent, ook als handelspartner voor Nederland. Tegelijkertijd heeft het geen oog voor de hoge werkloosheid en de vele mismatches op de Afrikaanse arbeidsmarkt en bezuinigt het budgetten voor beroeps- en hoger onderwijs in zijn geheel weg. Een gemiste kans.
- Het kabinet blijft werken aan het versterken van schone en eerlijke handel via duurzame ketens, ook via de Nationale Grondstoffenstrategie. Tegelijkertijd bezuinigt het flink op maatschappelijke organisaties. Terwijl juist zij bedrijven en producenten kunnen helpen in die verduurzamingsslag en aankaarten waar de misstanden in de ketens zich bevinden. Een gemiste kans.
- Er is veel aandacht voor mondiale voedselzekerheid en het stimuleren en het versterken van de lokale voedselproductie. Tegelijkertijd wordt er met geen woord gerept over de negatieve internationale klimaat-, land- en watervoetafdruk van Nederland, waaronder óók de impact van onze landbouwsector.
- De minister geeft aan dat Nederland zich blijft inzetten voor de sociaaleconomische ontwikkeling van lage- en middeninkomenslanden. In lijn met de duurzame ontwikkelingsdoelen. Tegelijkertijd stopt of vermindert het activiteiten die SDG’s op vrouwenrechten, gender, klimaat en biodiversiteit bevorderen, terwijl ook de steun aan multilaterale samenwerkingsverbanden (waar deze doelen gezamenlijk nagestreefd worden) afneemt.
Deze voorbeelden laten zien dat doelen stellen belangrijk is, maar dat je dan ook integraal moet kijken naar hoe je die doelen kunt bereiken. Anders verval je al snel in luchtfietserij: je schrijft plannen op omdat ze mooi klinken, maar je wilt niet die inspanning leveren die daadwerkelijk nodig is om de doelen te behalen. En die inspanning ís nodig. De voortgang op de SDG’s stagneert op mondiale schaal (UNSD) en Nederland scoort als een van de laagste op de Spill-overindex (positie 162 van de 166): we belemmeren die voortgang van de SDG’s meer dan dat we ze mondiaal bevorderen.
Building Change is dan ook blij dat de beleidsbrief tegelijkertijd wel benoemt dat “het kabinet blijft inzetten op beleidscoherentie voor ontwikkeling.” Dit biedt een belangrijk aanknopingspunt voor verbetering, mits het kabinet deze woorden omzet in daadkrachtige en meetbare beleidsmaatregelen. Wij blijven ons ervoor inzetten dat dit geen loze woorden zullen zijn, maar dat ze uitgewerkt worden in concrete stappen op weg naar meer coherentie. Juist in tijden van desastreuze bezuinigingen op het OS-budget is beleidscoherentie harder dan ooit nodig.